Met bit of bitloos rijden - het blijft een lastige vraag voor mij. Ik zie de voordelen van met bit rijden, maar ook zeker de nadelen.

De voordelen zitten erin dat je sneller en makkelijker contact kunt maken en dus ook sneller lichter kan worden in je hulpen. Ook kun je sneller ingrijpen bij eventuele gevaarlijke situaties – bijvoorbeeld op een buitenrit. De nadelen zitten er uiteraard in dat het pijnlijk kan zijn voor het paard wanneer het bit niet goed ligt, of er te hard getrokken wordt (al is dit per ongeluk). Deze nadelen zitten echter ook aan bitloos rijden vast; doordat de druk niet via het bit maar constant op dezelfde plek van de neus wordt gegeven, kan dit erg pijnlijk zijn voor het dier.

Ik heb geprobeerd wetenschappelijke artikelen hierover te vinden, maar ook daar blijft het een lastig onderwerp. Er zijn te veel variabelen om rekening mee te houden: het ras, koudbloed/warmbloed, mate van pijnuiting, inwerking van de ruiter, soort bit, zit van de ruiter enzovoorts.

Een interessant artikel vond ik op https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S155878781830131X?via%3Dihub, geschreven door A. Vogt, M.Kubiak, J.W. Christensen & U. Konig van Borstel.

Het artikel kort samengevat: Het doel van dit onderzoek was om vast te stellen welk bit of hoofdstel het prettigst zou zijn voor het paard. Dit werd onderzocht door de paarden van verschillende rassen verschillende bitten en hoofdstellen in te doen. De teugels werden boven de schoft vastgemaakt (dus niet aan een mens). Er werd wat voer neergelegd voor ze, maar dit voer lag wat verder weg waardoor ze tegen de druk van het bit in moesten gaan om het voer te kunnen pakken.
Het grappige bleek, dat het uiteindelijk niet uitmaakte wat voor soort bit/hoofdstel de paarden om hadden. Bij alle bitten/bitloze optomingen was er een enige mate van discomfort. Pony’s en koudbloeden bleken wel sneller door de druk heen te gaan, dus minder last te hebben hiervan.

Maar goed, uiteindelijk zegt dit dus ook nog steeds niet zo veel. De ene koudbloed is de andere niet. De ene ruiterhand is de andere niet. Misschien is er ook gewoon geen duidelijk antwoord te geven en hangt het van de situatie en de combinatie ruiter & paard af. Met mijn IJslander merrie rij ik met bit, omdat ik merk dat ze daarmee sneller ontspant. Mijn IJslander ruin rij ik vaak bitloos, omdat hij de neiging heeft enorm achter de loodlijn te lopen met bit. Zonder bit strekt hij beter, wat dus prettiger is. Mijn Ierse merrie rij ik met bit, maar ik twijfel of ik over zal gaan naar bitloos. Dat ben ik dus nog aan het uitproberen. Mijn trainingspaarden rij ik ook met beide, afhankelijk van de vraag van de eigenaar.

Zelf blijf ik absoluut af van stang & trens of bitten met scharen, omdat deze naar mijn idee serieus schadelijk kunnen zijn. Je hoeft (per ongeluk) maar een klein beetje druk te geven en de inwerking is enorm. Ik heb deze bitten niet nodig voor mijn niveau van training, maar vraag me eerlijk gezegd af of het überhaupt nodig is - ook op hoger sportniveau. Ik word er niet blij van wanneer ik naar het WK IJslandse Paarden ga of naar de Olympische Spelen kijk en 80% van de ruiters met grotere bitten dan paardenmonden zie rijden. Het wordt vaak gebruikt om een rustiger beeld te geven. Zouden die optomingen echt nodig zijn om dat resultaat te bereiken? Is er echt geen andere weg? En moeten we het dan eigenlijk nog willen? Is dat stillere beeld ook daadwerkelijk beter voor het dier?

Voorlopig ben ik er nog niet over uit, maar ben wel erg benieuwd naar jullie ervaringen of meningen hierover. En mocht ik later nog tot een ander inzicht komen dan zal ik deze zeker in een nieuwe blog delen!