In het eerste deel van deze blog ben ik uitgebreid ingegaan op het stellen van te grote doelen. Vandaag zal ik ingaan op de angst om fouten te maken.

Ik heb veel klanten (gehad) die bang zijn om fouten te maken, omdat ze het idee hebben dat ze daardoor hun paard kunnen verpesten. Want hoe weet je of het echt goed is wat je je paard aanleert? Misschien leer je hem wel iets aan wat uiteindelijk tot een verkeerde gewoonte leidt. Of misschien focus je je wel zo op één ding dat je niet door hebt dat je ondertussen iets verkeerd doet. Vervolgens slaat de twijfel toe en weet je niet meer wat je moet doen.

Maar hier komen mijn geruststellende woorden: je kunt een paard niet zo gauw verpesten.

Zelf ben ik totaal niet opgegroeid met paarden. Naast enkele privé lessen en drie jaar les op de manege, had ik geen contact met paarden(mensen). Mijn eerste paard kocht ik toen ik 20 was. En geloof me - ik heb echt niet alles in één keer goed gedaan. Het zadel wat ik erbij kreeg, zou aangemeten moeten zijn. Achteraf bleek dit ding veel te groot te zijn voor haar. De kussens waren niet meer goed en ze kreeg last van haar rug. Het bit was eveneens veel te groot en te dik. Daarnaast wist ik eigenlijk niet eens goed hoe ik moest tölten. Een paard nageeflijk laten lopen was ook nieuw voor mij.

Als ik de filmpjes van de eerste paar maanden dat ik haar had, terug kijk dan schaam ik me dood. Maar doordat mijn kennis groeide, verbeterde mijn inzicht en verbeterde ik mijn training. Daardoor verbeterde mijn paard ook.

Net zo snel als een paard een verkeerde gewoonte aanleert, kan het ook weer een goede gewoonte aanleren. Sterker nog: mijn ervaring is dat een paard nóg sneller nieuwe en betere dingen leert. Een paard voelt wanneer het juiste gevraagd wordt en meestal voel je dat als eigenaar ook. Deze positieve feedback zorgt ervoor dat het negatieve snel vergeten wordt.

Een ander voorbeeld hiervan is dat ik enkele jaren geleden een paard zadelmak ging maken. De voorbereidingen waren allemaal goed gegaan en ik was begonnen met het opstappen. Mijn voet in de beugel was prima, maar toen ik begon met hangen was dit een stap te veel. Het paard stoof ervandoor in complete paniek. Ik had hierdoor kunnen gaan twijfelen doordat ik hem iets verkeerd aan het aanleren was.

Ik zag het echter als een leermoment, waar ik het paard beter door was gaan kennen. Ik besefte dat ik hem nog beter moest lezen en dat hij nog subtieler was dan had ik had gedacht. En dat ik hem dus nog meer op zijn gemak moest stellen dan ik dacht. De dag daarna nam ik veel tijd voor het opstappen en na drie sessies vond hij het niet meer spannend. Ook bij anderen is hij nooit meer weggerend tijdens het opstappen. Doordat ik van de negatieve ervaring een positieve had gemaakt, bleef hem dit bij ook al was het in eerste instantie verkeerd gegaan.

Nog een voorbeeld is dat het paard van een klant van mij (ik noem haar Francesca) altijd door haar heen denderde. Hij had dus geen respect voor haar en haar ruimte. Omdat gewaarschuwd was dat het paard zou ontploffen wanneer zij dit gedrag zou willen veranderen, kon ze het paard hierin niet corrigeren. Ze begon te twijfelen aan zichzelf en kreeg angst om het paard een verkeerde gewoonte aan te leren. Toch voelde ze ergens dat het anders kon en riep mij hulp in.

Ik zag geen enkele aanwijzing dat het paard op welke manier zou ontploffen en ben met hem aan de slag gegaan. Ik heb het paard op een vriendelijke manier duidelijk te maken dat er grenzen zijn en dat hij niet door mij of iemand anders heen mag denderen. Binnen twee sessies was het probleem verholpen en was de angst en twijfel bij Francesca weggenomen. Zij zag resultaat, vertrouwde het paard weer en daarmee zichzelf ook.

Kortom, als je blijft doorleren, oefent en les neemt kun je niet zo veel fout doen. En de fouten die je hebt gemaakt, kun je altijd weer rechtzetten. Het paard wil dit net zo graag als jij ;)